Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wierzyć mi się nie chce, że ten kiczowaty koszmarek i Zaginiona Dziewczyna mają tą samą autorkę.
Tamta książka wzbudza dreszcze cierpliwie i umiejętnie budowaną atmosferą, a ta tutaj ma do dyspozycji tylko tanią perwersje i sensacje.
Nie chcę mi się wymieniać przykładów, bo tego jest naprawdę sporo. Wisienką na tym zakalconym torcie niech będzie to, że główna bohaterka ma kilkadziesiąt blizn na całym ciele, po żyletkach i każda z blizn układa się w słowo i akurat ta blizna z pasującym słowem potrafi ją magicznie zaswędzieć w czasie jakiś uniesień. (Tak, wiem że to jest metaforyczne, ale metafory nie powinny uderzać jak cegłówki).

Wierzyć mi się nie chce, że ten kiczowaty koszmarek i Zaginiona Dziewczyna mają tą samą autorkę.
Tamta książka wzbudza dreszcze cierpliwie i umiejętnie budowaną atmosferą, a ta tutaj ma do dyspozycji tylko tanią perwersje i sensacje.
Nie chcę mi się wymieniać przykładów, bo tego jest naprawdę sporo. Wisienką na tym zakalconym torcie niech będzie to, że główna bohaterka ma...

Tak mogłaby wyglądać "Dziewczyna z pociągu", gdyby została dobrze napisana.

Tak mogłaby wyglądać "Dziewczyna z pociągu", gdyby została dobrze napisana.

Momenty kiedy znajdujemy się w dusznej, niebezpiecznej, omiętej mrokiem i grozą kopalni mają niesamowitą atmosferę, budzącą u mnie wewnętrzną zgryzotę.
Mniej ciekawie robi się, kiedy wychodzimy na powierzchnię. I nie chodzi o to, że mało się dzieje. Dzieje się dużo i to dużo złego, ale nie rusza mnie to za bardzo. Może chodzi o przesyt tym wszystkim? Albo to, że Zola pisze z ogromnym defetyzmem?

Momenty kiedy znajdujemy się w dusznej, niebezpiecznej, omiętej mrokiem i grozą kopalni mają niesamowitą atmosferę, budzącą u mnie wewnętrzną zgryzotę.
Mniej ciekawie robi się, kiedy wychodzimy na powierzchnię. I nie chodzi o to, że mało się dzieje. Dzieje się dużo i to dużo złego, ale nie rusza mnie to za bardzo. Może chodzi o przesyt tym wszystkim? Albo to, że Zola pisze...